عایق بندی نما

عایق‌بندی نماهای سنگی، یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعات در زمینه آب‌بندی است. این چالش به دلیل سختی کار نیست بلکه به دلیل نگرش اشتباه بسیاری از سازنده‌ها به این بخش از ساختمان است. بیشتر سازنده ها با این طرز تفکر که روی نما آبریزشی وجود ندارد و از طرفی اگر آبریزشی هم وجود داشته باشد به دلیل عمودی بودن سطح نما، آب به سرعت و بر اثر نیروی وزن به سمت پایین حرکت می کند و فرصت نفوذ به داخل سطح را نخواهد داشت؛ در زمان زیرسازی هیچ گونه تمهیدی برای عایق بندی در نظر نمی گیرند. اما واقعیت این است که در زمان بارندگی یا شستشوی نما، مخصوصا در مورد سنگ های نفوذپذیر، آب به سرعت توسط سنگ جذب شده و به پشت نما هدایت می شود و خود را به شکل طبله گچ روی دیوارهای داخلی نشان می دهد. کار از جایی سخت تر می شود که معمولا نمای ساختمان ها توسط سنگ های گران قیمت، بعضا طرح دار و افزارخورده دکور شده است. اینجاست که نه می توان نما را تخریب کرد، سطح زیر آن را عایق بندی کرد و دوباره نما را اجرا کرد و نه می توان روی سنگ ها را با عایق های معمولی که رنگی هستند و کل سطح را می پوشانند و دیگر چیزی از زیبایی سنگ بر جای نمی گذارند؛ عایق و آب بندی کرد. پس چاره چیست؟

چگونه نمای سنگی ساختمان را آب بندی کنیم؟

انتخاب عایق مناسب

اولین نکته در عایق بندی و آب بندی نماهای سنگی ساختمان ها، انتخاب عایق و آب بند مناسب است. این عایق باید حتما حائز این ویژگی ها باشد:

• کاملاً بی رنگ باشد
• مقاوم در برابر U.V(اشعه ماورا بنفش خورشید) باشد.
• قابلیت کار روی سطوح  عمودی را دارا باشد.
• به خوبی از عهده آب بندی سطح برآید.

انتخاب روش مناسب

گام بعدی انتخاب روش مناسب آب بندی است.

به صورت کلی برای آب بندی نمای سنگی ساختمان، دو تکنیک مختلف عایق بندی وجود دارد.

• عایق بندی به روش نفوذی
• عایق بندی به روش پوششی

 عایق بندی به روش نفوذی

در این روش ماده آب بند کننده روی سطح اعمال می شود ولی تنها بخش کمی از آن روی سطح ماندگار خواهد شد و بخش عمده آن به داخل بافت سنگ نفوذ کرده و در واقع توسط سنگ مکیده می شود. این مواد دقیقا بر اساس رفتار آب دردسرسازی که باعث رو آوردن ما به عایق بندی می شود؛ طراحی شده اند. همانگونه که سنگ آب را مانند فتیله به درون خود و سپس به سطح پشت کار هدایت می کند و دردسرساز می شود؛ اینجا هم، ماده عایق بندی نفوذگر را که معمولا غلظتی در همان حد آب را داراست را به درون خود می مکد. اما تفاوت اینجاست که ماده آب بندکننده نفوذگر، پس از نفوذ به داخل سنگ و پس از خشک شدن، لوله های مویین که در واقع، مسیر هدایت آب  به داخل سنگ هستند را مسدود می کند و به این ترتیب سنگ را نسبت به نفوذ آب عایق می کند.

یکی از بهترین موادی که به شکل عایق نفوذگر بی رنگ می تواند عمل آب بندی سطح نماهای سنگی را انجام دهد؛ تاپ پروف است (در مورد تاپ پروف بیشتر بدانید). این عایق کاملا بی رنگ بوده و هیچ گونه اثری روی سطح باقی نمی گذارد یعنی نه میزان براقیت سطح را تحت تاثیر قرار می دهد نه حتی بافت، میزان زبری و نرمی آن را تغییر نمی دهد. دقت داشته باشید که تاپ پروف یک آب بند کننده است و با آنکه ظاهر آن و حتی در زمان کوتاه نمودِ عملکرد آن مواد آب گریزکننده بسیار شبیه است اما عملکرد واقعی آنها بسیار متفاوت است.

برای اینکه بتوانید ماده آب بند کننده را از ماده آب گریز کننده تشخیص دهید و در دام کلاهبرداران گرفتار نشوید؛ می توانید یک آزمایش ساده انجام دهید. قطعه ای از سنگ مد نظر خود را برداشته و روی آن ماده ای که نمی دانید آب گریز کننده است یا آب بند کننده را اعمال کنید. پس از خشک شدن، آن را به صورت افقی روی سطحی گذاشته و مقداری آب روی آن بریزید. در هر دو حالت و در دقایق اول، آب به صورت تیله یا ساچمه روی سطح جمع می شود. تا اینجا هنوز نمی توانید نوع عملکرد ماده را تشخیص دهید اما پس از گذشت ده تا پانزده دقیقه، اگر ماده مورد استفاده، آب گریز کننده باشد، آب به داخل سنگ نفوذ می کند و اگر ماده مورد استفاده آب بند کننده باشد؛ آب همچنان روی سطح سنگ باقی خواهد ماند تا آنکه بسته به دمای محیط ظرف نیم تا یک ساعت از روی سطح تبخیر شود. یادتان باشد مواد آبگریز کننده برای عایق بندی نما مناسب نیستند بلکه برای افزایش سهولت شستشوی سطح و به تاخیر انداختن زمان کثیف شدن نما کارایی دارند.

پس هرگز از مواد آب گریز کننده برای عایق بندی نما استفاده نکنید که کاملا بی فایده است.

عایق بندی به روش پوششی

همانگونه که گفته شد روش عایق بندی نفوذی، بر پایه نفوذپذیری سنگ طراحی شده است اما در مورد سنگ های کمتر نفوذ پذیر مانند گرانیت تکلیف چیست؟

پرسش اساسی که در اینجا وجود دارد؛ این است که اگر بپذیریم سنگ مورد استفاده در نما نفوذپذیر نیست پس باید بپذیریم که اصولا آبی هم به داخل آن نفوذ نمی کند که بخواهیم آن را عایق کنیم و این باور کاملا درست است اما نکاتی اینجا وجود دارد و نخست اینکه معمولا سنگِ کاملا نفوذناپذیر نداریم (البته بعضی سنگ ها که رخ سرامیکی دارند را کاملا نفوذ ناپذیر بدانید) میزان نفوذپذیری این سنگ ها برای ایجاد نشتی کافی ولی برای عایق بندی به روش نفوذی کم است. مورد بعدی این است که نشت آب به داخل نما لزوما همیشه از طریق خود سنگ یا دست کم سنگ سالم نیست و بخشی از نشت آب از طریق بندکشی ها، بخش های ترک خورده یا هوازده سنگ اتفاق می افتد. در این حالت بهترین راهکار پوشش کل سطح به صورت یکپارچه با یک عایق پوشش دهنده بی رنگ است. در این روش، ماده آب بند یا عایق، به داخل سطح نفوذ نمی کند بلکه مانند یک لایه رنگ (اما بی رنگ!) روی سطح قرار می گیرد و تمامی سطح سنگ شامل قسمت های سالم، هوازده، تَرَک خورده یا شکسته و نیز بندکشی های انجام شده را پوشش می دهد و به این ترتیب نما را آب بندی کرده و جلوی نشتی آن را می گیرد.

یکی از بهترین مواد قابل استفاده به منظور آب بندی به این روش، کیلیربند است (در مورد کیلیربند بیشتر بدانید). وقتی سطح رابا عایق کیلیربند، به صورت کاملا بی رنگ عایق کردید؛ روی آن را با پرولاک که یک لاک ضدخش بی رنگ است پوشش دهید (در مورد پرولاک بیشتر بدانید). کار آب بندی نما تمام است.